Ons team

Hugo Vos (43)
Voorzitter/Hoofdredacteur
Bennekom
hvos@dekiva.nl

Welkom bij De Kiva, leuk dat u geïnteresseerd bent in Indiaans Amerika en dat u de weg hebt gevonden naar De Kiva, de oudste Nederlandse organisatie voor Noord-Amerikaanse Indianen!

Ik ben Hugo Vos, getrouwd met Lynsey en heb twee kinderen.

De Kiva draag ik een warm hart toe. Tijdens mijn jeugd raakte ik al vroeg geïnteresseerd in Indianen. Wat een blijdschap toen ik in 1995 als 15-jarige ontdekte dat er een grotere groep mensen in Nederland dezelfde interesse had! Ik werd lid van De Kiva en na verloop van tijd raakte ik ook bij de organisatie betrokken. In 2000 blies ik het Taalfonds nieuw leven in, in 2003 werd ik secretaris-penningmeester-ledenadministrateur en sinds 2011 ben ik voorzitter van De Kiva.

In het dagelijks leven werk ik in het onderwijs, eerst jarenlang als docent geschiedenis, later ook als teamleider en tegenwoordig als locatiedirecteur. Tijdens mijn studie Geschiedenis kon ik in Leiden mijn studie met mijn grote hobby combineren. Door de grote keuzeruimte kon ik veel studietijd besteden aan Indianen. Ook studeerde ik een half jaar in Minneapolis (Minnesota, VS) waar ik mij onder leiding van Indiaanse docenten verdiepte in de taal en cultuur van de Anishinaabe-Indianen. Mijn docent nam me mee naar zijn reservaat Nigigoonsiminikaaning (net over de grens in Canada) en sindsdien ben ik daar vele malen terug geweest. Het blijft elke keer bijzonder om als blanke jongen zo opgenomen te worden in de toch nog behoorlijk traditionele leefwereld van de Anishinaabe.

Binnen het Indiaanse ligt mijn belangstelling vooral bij de geschiedenis en huidige situatie van de Indianen. Vragen als “wat is er nog over van de cultuur van dit Indianenvolk?” en “hoe hebben ze dat de afgelopen jaren voor elkaar gekregen?” spelen door mijn hoofd als ik onderzoek doe voor een artikel of een boek. Daarnaast heb ik een zekere voorkeur voor politieke geschiedenis: oorlogen, bondgenootschappen, handel, contacten tussen volken en met de Canadese en Amerikaanse regering. Qua cultuurgebieden staat het Grote Meren-gebied (de Anishinaabe en buurvolken) met stip bovenaan, maar ook andere gebieden zoals de Subarctic (zie mijn boek IJs-Indianen bij de Kiva Reeks), de (Noordelijke) Grote Vlakten, het Zuidoosten en het Zuidwesten vind ik heel interessant.

Ik wens u veel leesplezier toe en hoop u als nieuwe Kiva-donateur te mogen begroeten op onze eerstvolgende Kiva-Dag.

Anja van der Burgt-Disco (67)
Heusden gem. Asten
Secretaris/penningmeester, eindredacteur, opmaak tijdschrift
adisco@dekiva.nl

Ik ben Anja van der Burgt-Disco, sinds 1985 getrouwd met Huub en we hebben drie katten.

Voor ons trouwen heb ik 7,5 bij een onderwijsuitgeverij gewerkt op de bureauredactie. Een aantal jaar eerder was ik daar tijdens schoolvakanties al begonnen als corrector. Dat laatste ben ik na mijn huwelijk freelance blijven doen voor deze en een andere onderwijsuitgeverij tot ongeveer 2008.
Mijn man had een vollegrondsgroentebedrijf waar ik ook vol in meewerkte. Na tien jaar zijn we verhuisd naar Heusden en overgestapt naar glastuinbouw met aardbeien. Inmiddels zijn we met pensioen.

Mijn interesse voor Indianen begon al op de lagere school met het lezen van Arendsoog en de boeken van Karl May. Ik wilde meer weten over Indianen. En toen ik in het Utrechts Nieuwsblad een stukje las over De Kiva ben ik daar in 1970 lid van geworden. Door omstandigheden zei ik eind 1979 mijn lidmaatschap op, terwijl de interesse wel bleef sluimeren. In 2003 ontdekte ik via internet dat De Kiva nog bestond en werd ik opnieuw lid.

Eind 2010 was De Kiva op zoek naar een secretaris en penningmeester. Op ons bedrijf werd het voor mij door het aannemen van een ‘derde man’ een stuk rustiger, dus ik hoefde niet lang na te denken en heb me voor beide functies beschikbaar gesteld. Vervolgens is daar sinds 2012 de opmaak van het tijdschrift bij gekomen.

Er is geen Indiaans cultuurgebied of volk waarin ik meer geïnteresseerd ben dan in een ander. Ik wil graag van elk gebied of volk iets weten, hoewel ik wel neig naar minder bekende volken en onderwerpen.
Mijn interesses liggen vooral in de geschiedenis en cultuur van Indianen. Bij dat laatste dan ook wat er nu nog van over is, hoe bepaalde aspecten weer nieuw leven ingeblazen worden. Artikelen die ik schrijf voor De Kiva gaan dan ook vaak over cultuuruitingen, zoals weven of pottenbakken.

In Amerika ben ik overigens nog nooit geweest.

Frans Wojciechowski (72)
Redacteur
Heerlen
fwojciechowski@dekiva.nl

Mijn naam is Frans Wojciechowski. Ik ben getrouwd met Nelly en heb drie, inmiddels al volwassen, kinderen en vier kleinkinderen.

Mijn belangstelling voor de Indianen van Noord-Amerika stamt al vanaf het begin van mijn basisschooltijd. In het striptijdschrift Sjors dat ik vanaf mijn zesde jaar las, stond indertijd een strip over de Mohawk Indiaan Sterke Boog en zijn blanke vriend, de woudloper Grote Arend. Samen beleefden zij vele avonturen in Indiaans Noord-Amerika van de vroege 19e eeuw. Deze strip maakte bij mij de belangstelling voor de Indianen van Noord-Amerika wakker en die belangstelling is in de loop van de jaren alleen maar gegroeid.

Al gauw begon ik met het verzamelen van krantenknipsels en tijdschriftartikelen over de Indianen van Noord-Amerika. De boekhandels in Heerlen, waar ik woonde, hadden geen boeken over het onderwerp. Daarom zocht ik mijn toevlucht bij de Openbare Bibliotheek, waar ik een groot deel van mijn tienerjaren doorbracht. Ik bladerde de daar aanwezige encyclopedieën pagina voor pagina door en schreef alle artikelen, die informatie over de Indianen van Noord-Amerika gaven, over in een aantal notitieboeken. Zo stelde ik mijn eigen Indianenencyclopedie samen.

Ik ging in Nijmegen psychologie studeren maar merkte al gauw dat ik vaker en langer in de bibliotheek van het Antropologisch Instituut was om daar boeken over Indianen te lenen, dan dat ik de bibliotheek van het Psychologisch Laboratorium bezocht. Uiteindelijk ben ik daarom beide studies gaan doen. Tijdens mijn antropologiestudie heb ik vrijwel alle werkstukken en scripties, inclusief mijn dissertatie, over een Indiaans onderwerp gedaan.

In 1970 had ik via een artikel in Elseviers Literair Supplement van het bestaan van De Kiva vernomen en ben direct lid geworden. Mijn Indiaanse belangstelling richtte zich vooral op de Indiaanse volken van het noordoosten van Noord-Amerika, die zich nog steeds als apart volk hadden weten te handhaven. Daarover was indertijd heel weinig gepubliceerd. Van 1976 tot 1984 heb ik voor De Kiva een artikelenserie over deze volken geschreven. In 1978 ben ik medewerker van De Kiva geworden en in 1980 redactielid. Toen eind 1986 hoofredacteur Jac. Heijink zijn functie vanwege gezondheidsredenen moest neerleggen, heb ik deze taak van hem overgenomen en tot 2010 vervuld. In dat jaar heb ik zelf, ook vanwege gezondheidsredenen, het hoofdredacteurschap overgedragen aan Hugo Vos, die  deze taak tot mijn grote vreugde voortvarend en zeer kundig heeft opgepakt. Zelf ben ik als redacteur aan De Kiva verbonden gebleven, schrijf artikelen voor De Kiva en geef lezingen op de Kiva-dagen voor zover mijn gezondheid dat toelaat.

Ben Teurlings (74)
Limmen
Redacteur/Literatuur
bteurlings@dekiva.nl

Mijn naam is Ben Teurlings, ziekenverzorger/verpleger en al jaren gepensioneerd. Ik ben getrouwd met Ingrid en heb 2 bonuskinderen en 6 kleinkinderen.

Bijna mijn gehele leven (vanaf mijn 14e) ben ik geïnteresseerd in Indianen en de Indiaanse cultuur en geschiedenis. Omdat ik op zoek ging naar andere geïnteresseerden ben ik bij De Kiva terechtgekomen. Vanaf 1967 ben ik al lid en nadat de heer Heijink was overleden, heb ik met heel veel plezier de literatuur over Indianen op mij genomen.

Nog steeds zoek ik internet af en alle tweedehands boekwinkels in binnen- en buitenland om boeken over Indianen te vinden. Ik durf best te beweren dat niemand zo’n uitgebreide boekwinkel heeft met boeken over Indianen. Maak gerust een vrijblijvende afspraak om langs te komen.

Sinds 1973 ben ik al vele malen in de Verenigde Staten en Canada geweest en bezocht ik reservaten, natuurparken en musea.

Mijn grootste interesse gaat uit naar de Blackfoot en Nez Percé, maar ook de Assiniboine, Cheyenne en Kootenay vind ik interessant.

Ik schrijf regelmatig artikelen over een volk in het Kiva-tijdschrift, over personen, films, boeken en nieuws uit Indiaans Amerika.