Het Kiva Taalfonds

Waarom een taalfonds?

Er is veel te doen aan steun. Veel Indianen leven in slechte omstandigheden. Om alleen daarin te helpen zouden we per jaar al vele duizenden dollars aan noodhulp kunnen geven. Als Kiva hebben we voor de langetermijnhulp gekozen.

Van veel traditionele Indianen zelf horen we dat ze het verlies van de eigen cultuur veel erger vinden dan de slechte economische omstandigheden waarin ze leven. Onze hulp is dan ook gericht op het behoud of de herleving van de eigen cultuur.

De Kiva steunt taalprojecten, want de eigen taal is de drager van de cultuur. In de eigen taal vinden veel ceremoniën plaats en worden de inheemse liederen gezongen. Ook zie je dat veel Indianen zich meer Indiaan gaan voelen als ze de eigen taal spreken. Bij veel volken dreigt de eigen taal de komende jaren in rap tempo te verdwijnen

Indiaanse talen sterven uit

Tot in de jaren 1960 werden de Indiaanse kinderen in de VS en Canada op kostscholen geplaatst. Daar werden ze gedwongen om de Engelse taal en cultuur te leren. Deze kostscholen lagen niet zelden ver van hun reservaat. Alleen in de zomer (en soms rond kerst) mochten de kinderen naar hun ouders terug. Op zo’n kostschool zat een Indiaanse jongere van zijn vierde tot zijn zestiende levensjaar. U kunt zich voorstellen dat veel kinderen, als ze eenmaal ‘vrij’ waren, een groot deel van hun eigen taal en cultuur vergeten waren. Degenen die zich nog veel herinnerden, kozen er geregeld voor om hun kinderen met de Engelse taal en cultuur op te voeden en hen zo de spot en slaag van de leraren op de kostscholen te besparen als ze zich Indiaans gedroegen of hun eigen taal spraken.

Tegenwoordig zijn de kostscholen afgeschaft, maar nu vormen tv en internet een grote bedreiging. Bovendien kunnen veel van de ouders van de huidige kinderen hun eigen taal niet meer spreken. De kinderen worden daardoor van huis uit dus onvoldoende gestimuleerd om de taal te leren en dagelijks te gebruiken.

Bij veel Indiaanse volken wordt de taal alleen nog maar gesproken door een klein gezelschap van hoogbejaarden. Bij andere volken is de situatie rooskleuriger en spreken veel volwassenen de taal nog. Er zijn echter maar weinig volken waar de eigen taal nog de eerste taal is in de dagelijkse omgang.

Als Kiva vinden we dat we een verantwoordelijkheid hebben om te helpen waar dat mogelijk is. We doen dat met relatief kleine bedragen (500-1.000 dollar per jaar). We zoeken projecten die door een Indianenvolk zelf opgestart zijn: ze moeten echt voldoen aan een behoefte bij de mensen ter plaatse zelf. Daarnaast steunen we het liefste immersionprojecten. ‘Immersion’ betekent onderdompeling. De deelnemers aan deze projecten worden helemaal ondergedompeld in de Indiaanse taal. Er wordt dan geen Engels tegen hen gepraat, maar alleen in Anishinaabe, Blackfeet of welke taal dan ook geleerd wordt in het project. De afgelopen jaren van taalonderwijs hebben geleerd dat dit de beste manier is om een taal vloeiend te leren. Je moet je dan namelijk echt concentreren op het onthouden van woorden, zinsconstructies en dergelijke.

Op dit moment steunen we jaarlijks drie projecten die grotendeels aan deze voorwaarden voldoen.

Het Kiva Taalfonds

Waarom een taalfonds?

Er is veel te doen aan steun. Veel Indianen leven in slechte omstandigheden. Om alleen daarin te helpen zouden we per jaar al vele duizenden dollars aan noodhulp kunnen geven. Als Kiva hebben we voor de langetermijnhulp gekozen.

Van veel traditionele Indianen zelf horen we dat ze het verlies van de eigen cultuur veel erger vinden dan de slechte economische omstandigheden waarin ze leven. Onze hulp is dan ook gericht op het behoud of de herleving van de eigen cultuur.

De Kiva steunt taalprojecten, want de eigen taal is de drager van de cultuur. In de eigen taal vinden veel ceremoniën plaats en worden de inheemse liederen gezongen. Ook zie je dat veel Indianen zich meer Indiaan gaan voelen als ze de eigen taal spreken. Bij veel volken dreigt de eigen taal de komende jaren in rap tempo te verdwijnen

Indiaanse talen sterven uit

Tot in de jaren 1960 werden de Indiaanse kinderen in de VS en Canada op kostscholen geplaatst. Daar werden ze gedwongen om de Engelse taal en cultuur te leren. Deze kostscholen lagen niet zelden ver van hun reservaat. Alleen in de zomer (en soms rond kerst) mochten de kinderen naar hun ouders terug. Op zo’n kostschool zat een Indiaanse jongere van zijn vierde tot zijn zestiende levensjaar. U kunt zich voorstellen dat veel kinderen, als ze eenmaal ‘vrij’ waren, een groot deel van hun eigen taal en cultuur vergeten waren. Degenen die zich nog veel herinnerden, kozen er geregeld voor om hun kinderen met de Engelse taal en cultuur op te voeden en hen zo de spot en slaag van de leraren op de kostscholen te besparen als ze zich Indiaans gedroegen of hun eigen taal spraken.

Tegenwoordig zijn de kostscholen afgeschaft, maar nu vormen tv en internet een grote bedreiging. Bovendien kunnen veel van de ouders van de huidige kinderen hun eigen taal niet meer spreken. De kinderen worden daardoor van huis uit dus onvoldoende gestimuleerd om de taal te leren en dagelijks te gebruiken.

Bij veel Indiaanse volken wordt de taal alleen nog maar gesproken door een klein gezelschap van hoogbejaarden. Bij andere volken is de situatie rooskleuriger en spreken veel volwassenen de taal nog. Er zijn echter maar weinig volken waar de eigen taal nog de eerste taal is in de dagelijkse omgang.

Als Kiva vinden we dat we een verantwoordelijkheid hebben om te helpen waar dat mogelijk is. We doen dat met relatief kleine bedragen (500-1.000 dollar per jaar). We zoeken projecten die door een Indianenvolk zelf opgestart zijn: ze moeten echt voldoen aan een behoefte bij de mensen ter plaatse zelf. Daarnaast steunen we het liefste immersionprojecten. ‘Immersion’ betekent onderdompeling. De deelnemers aan deze projecten worden helemaal ondergedompeld in de Indiaanse taal. Er wordt dan geen Engels tegen hen gepraat, maar alleen in Anishinaabe, Blackfeet of welke taal dan ook geleerd wordt in het project. De afgelopen jaren van taalonderwijs hebben geleerd dat dit de beste manier is om een taal vloeiend te leren. Je moet je dan namelijk echt concentreren op het onthouden van woorden, zinsconstructies en dergelijke.

Op dit moment steunen we jaarlijks drie projecten die grotendeels aan deze voorwaarden voldoen.

Akwesasne Freedom School

De Mohawk in New York hebben in 1979 hun eigen school opgericht waar ze immersiononderwijs in de Mohawk-taal geven. Inmiddels heeft de school al vele jongeren afgeleverd die vloeiend Mohawk spreken.

Nizipuhwahsin School

In 1994 richtte Darrell Kipp de Nizipuhwahsin School in Montana op. De Blackfeet geven hier immersiononderwijs in het Blackfeet. Ook hier komen kinderen vandaan die de eigen taal vloeiend spreken.

Euchee/Yuchi Language Project

Sinds de zomer van 2014 steunt De Kiva het Yuchi Language Project in Oklahoma. De Yuchi-taal is aan geen enkele andere taal verwant en staat op het punt van uitsterven.

Eerdere projecten

Behalve de drie huidige projecten die een financiële bijdrage krijgen, heeft De Kiva in het verleden meer projecten en mensen gesteund.

Bijdragen voor het taalfonds kunt u overmaken op het rekeningnummer van het Kiva Taalfonds
NL68ABNA0508964350 t.n.v. Stichting De Kiva.

IBAN: NL68ABNA0508964350 | BIC: ABNANL2A